Image

1962 yılında Almanya'ya çalışmak üzere gelen Yılmaz Yaşlı, o yıllardan günümüze kadar yaşadıklarını Almanya Bülteni okurları için kronolojik olarak kaleme aldı. Almanya Treni'nden anıları okurken o yılları yaşayanların aslında nasıl büyük bir başarıya imza attıklarının da şahidi olacaksınız... Artık söz birinci kuşağın...

'FİLM GİBİ' (1962 – 2013)
'Diyorlar ki bize artık.
Birinci kuşaktansın.
Çoluk cocuk yetişti.
Torunların çok artsın.'

Zaman o kadar çabuk akıyor ki, yetişmek imkansız. Çocuklarımız büyüdü, okullarını başarı ile bitirdiler. Türkiye’de yaşadığım talihsizlikleri kısaca yazmıştım. Hayatımıza, eşim ve çocuklarımla Almanya’da devam etmeyi daha uygun olacağı kararını verdik. Bu karar’da ailemin her ferdinin’de görüşünü ve düşüncelerini aldığımı söyleyebilirim.

Çocuklarımız büyüdükce, tabikii bizlerde yaşlanmaktayız.

En az haftanın 3 günü yaptığım spor’a bazen ara vermeyi, veya hiç yapamadığım günlerim oldu diyorum. Çünki işteki aşırı yorgunluğa, iki antraman bir de hafta sonunda yapılan Futbol’u yapamayacağımı anladım.

Aktif spora ara verip Antrenör (Futbol) kurslarına katıldım, kursu başarı ile kazanıp alt yapı hocalığına 'DÜSSELDORF SPARTA'’da başladım (10 yaş grubundan aldığım çocuklarla 16-18 yaş grubuna gelene kadar). Onlara başarının, spor’da elde edilmesi istenen en iyi noktanın, dostluk ve birlik beraberlikten geçtiğini anlattım (7ayrı ülkenin çocukları ile). Ve bu güzel, istekli, kardeşlik içinde geçen çalışmalarımızın sonuçlarını da ŞAMPIYON olarak noktaladım.

Image

Spor yaparken yaşadığım hiç beklenmedik rahatsızlığım çalışma hayatımı etkilemeye başladı. Ağır birşey kaldırdığımda ağrılarım artmakta. Fabrikamız Düsseldorf’tan Neuss’e taşınmış, 40 a yakın iş arkadaşımla, mutlu ve başarılı çalışmalarımız devam ederken, yaşadığım zorluklar, Fabrika yetkilileri ve çalışma arkadaşlarım tarafından da görülmekte.

Başka bir hastahanede olsaydım, belki hemen ameliyat’a alınırdım. Ben ve büyük oğlum imza vermeyince (Eşim ve küçük oğlum Türkiye’de) EVK Düsseldorf’ta 14 gün hareketsiz sırt üstü yatırıldım. Yapılan tedaviler sonuç verdi. Çok şükür sanki 2.kez dünya’ya geldim.

80 yıllarin sonlarında 58 yaş grubu için sosyal haklar konuşulmaya başlandı. Yaşadığım rahatsızlık sebebi ile bende müracaatımı yaptım. Teklifim kabul olundu. 25 yıl’a yakın çalıştığım, severek çalıştığım iş yerimden, Tazminat alarak ayrıldım. Işsizim artık. Iş ve iş bulma kurumundan daha hafif rahatsızlığımı zorlamayacağı bir iş bekliyorum. Bir türlü yeni iş teklifleri alamadığım gibi, 2.3 hafta’da bir iş ve ışci bulma kurumundan mektup alıp çağrılıyorum!! (Daha ziyade kontrol amacı düşünülerek). Bu arada Türkiye’ye yapacağımız izinler’de 3 hafta olarak sınırlı...

Bir müddet sonra, iş ve işci bulma kurumu tarafından gelen davetlerin (bir vesile ile öğrendim ki, çağrılmalarım hiç doğru değilmiş) ve çağrılmaların yerini Sigorta (LVA)’dan gelen mektuplar aldı. Heyet kontrolleri düzeyinde Doktor kontrollerim başladı. 1962-1977 yılları arasındaki Almanya’da çalışmam 35 yıl. 1997 Ekim ayında MALULEN EMEKLI olduğumu bildiren mektubu aldım. Almanya’da ilk EMEKLI grubundayım...

Yılmaz Yaşlı