Kendini beğenmek mi, kendinden emin olmak mı?

Sevgili günlük!

Kendinden emin olmak kendini beğenmek midir?
Bugün bunu düşündüm biraz. İnsan bazı konularda kendinden emin olduğunu dillendirdiği zaman, yanlış anlaşılabiliyor. Kendini hatasız zannediyor, ya da kendini beğeniyor diye düşünebiliyor diğer insanlar. Zaten durduk yere kendini övmez insan. En azından kendini bilen bir insan yapmaz bunu. Ama sorulduğunda ve konusu geçtiğinde insan kendisini en doğru şekilde anlatmaya çalışır.
Bir kaç kez bu durumun tersini yaşadım. Yeni tanıdığım bazı insanlar her ne kadar aynı değerlere önem verdiklerini söyleseler de, öyle olmadığını gördüm. Yaşadıklarından bahsederken anlarsın bazı şeyleri. Satır aralarını okursun. İşte o zaman olmayan bir şey ile övündüğünü görürsün. Savundukları şeyleri yaşarken alt ettiklerini görürsün. Ben böyleyim, ben şöyleyim demek çok kolaydır. İddia ettiklerini uygulamak önemlidir.
Bu yüzden sevmiyorum işte kendimi övmeyi. Yalanı, haksızlığı sevmem demeyi. Ya da kalbimde gram kötülük yok demeyi. Merhametli olduğumu söylemeyi. Kendimden emin olsam da, yaşayarak göstermekten yanayım. Duyduklarına değil, gördüklerine inanmalı insan. Kendinden bahset diyen birisine yaşadıklarımdan bahsetmeyi severim bu yüzden. Karşımdaki insan kendisi karar versin hangi değerlerin benim için önemli olduğuna.
Beni çok iyi tanıyan arkadaşlarımın yanında daha farklıyım tabii. “Beni sevmeyen hatayı kendinde arasın.” derim mesela. Onlar bunun övünmek olmadığını bilir çünkü. Birlikte güleriz benim kendimi beğenmişliğime.

Hülya Nazlıcan