Bir an da olsa, mutlu olmanı istiyorum

Sevgili Günlük!
Bazen evrenin küçücük mesajları olur insana.
Seni görüyorum, gözüm üzerinde dercesine. Teselli etmek istercesine. Bilmem hiç başınıza geldi mi?
Ya da eminim başınıza gelmiştir. Belki sadece o an farketmemişsinizdir. Benim bu durumu farkettiğim bir anımdan bahsetmek istiyorum size.
Çok üzgün olduğum bir dönemdi. Sadece sahilde oturup günlerce ağlamak istiyordum. Öyle de yaptım zaten. Sahilde günlerce müzik dinleyip, dalgaları izleyip ağladım. Hayatımın bir dönüm noktasındaydım. Hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktı artık. Bir şezlongda, gölgede sırtüstü uzanmıştım. Gözlerim kapalıydı ve gözyaşlarım hiç durmadan sağdan soldan sızıyordu. Gözlerimi açtığımda sahilde garsonluk yapan ve hiç tanımadığım biri ile göz göze geldik. Elinde bir çikolata ile gözlerimi açmamı bekliyordu.
„Ne var bunda?“ diyeceksiniz belki. Hemen açıklayayım… Çok fazla çikolata yiyen biri değilim. Ama bir tanesini çok severim ve hiç bir zaman hayır diyemem. Evet bu garsonun elinde tam da bu çikolatadan vardı. Müşterilerinden biri ona vermişti. O da benim ağladığımı görünce yemeyip bana getirmişti.
İşte bu evrenin bana bir mesajıydı. “Görüyorum seni. Çok üzgünsün. Al bunu. Bir an da olsa, mutlu olmanı istiyorum.”

Hülya Nazlıcan